Politieke aangelegenheden
Commissiedebat Personen en familierecht, vaste commissie voor Justitie en Veiligheid
Tweede Kamer, 3 april 2024
Helaas kon ik er dit keer niet bij zijn. Het is goed om te zien dat meer Tweede Kamerleden van mening zijn dat er meer moet komen dan het huidige hulpaanbod en dat nog kritischer gekeken moet worden naar het voortbestaan van internationale adoptie. De meerderheid van de Tweede Kamer wil stoppen met interlandelijke adoptie. Een belangrijk signaal wordt hier afgegeven. Het is afwachten welke kant het uiteindelijk zal opgaan in het fundamentele debat en verdwijnen de aangenomen moties op 11 april over interlandelijke adoptie en hulp en ondersteuning voor geadopteerden niet weer onderin de ladekast na de wisseling van een nieuw kabinet.
Commissiedebat Personen en familierecht, vaste commissie voor Justitie en Veiligheid
Tweede Kamer, 24 maart 2023
Wederom was ik aanwezig bij het commissiedebat Personen en familierecht. Voor wat betreft interlandelijke adoptie tenminste één positief punt. De minister voor rechtsbescherming blijft bij zijn standpunt dat adoptie van kinderen uit de Verenigde Staten (VS) niet meer mogelijk is. Niet omdat daar misstanden zijn geconstateerd, maar de VS neemt zowel kinderen ter adoptie op als dat het kinderen afstaat voor interlandelijke adoptie. Dit verenigt zich niet met de invulling van het subsidiariteitsbeginsel. Hij kijkt dan vooral naar die van het Kinderrechtenverdrag (IVRK), waarbij dus eerst moet worden gekeken wat er is gedaan om ervoor te zorgen dat kinderen kunnen opgroeien in eigen land.
Het onderwerp financiële tegemoetkoming voor individuele geadopteerden kwam dit keer niet aan de orde, maar eigenlijk is hier in meerdere debatten al zoveel over gezegd. Het was wel goed dat ik even de gelegenheid kreeg om na het debat met de minister zelf te spreken over dit onderwerp. Mooi ook dat hij de dag erna in een toespraak elders ons gesprek aanhaalde. Er moet mijns inziens veel meer gekeken worden naar het individuele recht van de geadopteerde. Hopelijk werkt hij dit belangrijke aspect ook uit in regeling voor individuele tegemoetkoming voor geadopteerden. Ik vermoed echter dat we daar nog lang niet zijn.
Commissiedebat, vaste commissie voor Justitie en Veiligheid
Tweede Kamer, 16 juni 2022
Commissiedebat, vaste commissie voor Justitie en Veiligheid
Tweede Kamer, 9 juni 2021
Commissiedebat, vaste commissie voor Justitie en Veiligheid
Tweede Kamer, 11 december 2019
Daar zijn we weer. Aanwezig bij het algemeen overleg Personen- en familierecht: over adoptie, discussie over de scope en...
Geplaatst door Dewi Deijle op Woensdag 11 december 2019
Het debat is hier terug te zien en te lezen:
Tweede Kamer, Debat adoptie - opname
Tweede Kamer, Debat adoptie - verslag
Commissiedebat Adoptie, vaste commissie voor Justitie en Veiligheid
Tweede Kamer, 24 januari 2019
Tijdens dit overleg was ik namens stichting Mijn Roots aanwezig (zie hier facebook update). Ik werd vergezeld door Yanien en Widya die zich bezig houden met adopties vanuit Indonesië. Zij zijn ook bezig met het organiseren van een bijeenkomst op 20 april 2019 in Den Haag, voor geadopteerden die via bemiddeling door het kindertehuis Kasih Bunda in Jakarta in Nederland zijn terecht gekomen. Persfotograaf Bud Wichers liep die dag met ons mee. Tijdens dit algemeen overleg werden vragen gesteld omtrent het onderzoek dat minister Dekker wil laten uitvoeren door een onafhankelijke commissie, gericht op interlandelijke adopties in het verleden. Ook werden Kamervragen gesteld over wat de mogelijkheden zijn voor een financiële tegemoetkoming van voor geadopteerden die willen zoeken naar hun roots.
Conclusie tot zover is, dat ik en stichting Mijn Roots nog niet overtuigd zijn van de plannen en voorstellen van minister Dekker. Binnenkort meer hierover.
Het debat is hier terug te zien en te lezen:
Tweede Kamer, Debat adoptie - opname
Tweede Kamer, Debat adoptie - verslag
Commissiedebat, vaste commissie voor Justitie en Veiligheid
Tweede Kamer, 18 januari 2018
Tijdens dit algemeen overleg was ik samen met Lucy Hommels van stichting Mijn Roots, aanwezig. Wij hadden gehoopt dat het onderwerp "financiële tegemoetkoming" voor volwassen geadopteerden uit o.a. Indonesië zou worden besproken. Eerder, op 17 november 2017, heb ik op het ministerie een uitgebreid gesprek gehad en hierin werd namelijk aangegeven dat het onderwerp van mijn betoog zou worden behandeld in dit algemeen overleg. Helaas, niet geheel verassend, maar geen woord daarover. Oke, één Tweede Kamerlid die er een vraag over stelde. Teleurstellend, want de volwassen geadopteerden laten ze er nu een beetje bij hangen. Goed dat er aandacht wordt besteed aan de toekomst van interlandelijke adoptie, maar het lijkt alsof de Nederlandse regering de ogen sluit voor het verleden en het "verantwoordelijkheidsgevoel" niet wil dragen. Minister Dekker vroeg zich af hoe lang de gewenste "nazorg" dan zou moeten duren en dat, kort samengevat, de volwassenen ook kunnen aankloppen bij een andere instanties. Maar aan het feit dat er veel kosten zijn gemoeid bij een zoektocht, en met name als gevolg van documenten die zijn vervalst en andere misdaden die zijn gepleegd, wordt geheel voorbij gegaan.
Ik ga nu namens stichting Mijn Roots die politieke partij(en) benaderen die er mogelijk wel voor openstaan. Dat wordt lobbyen dus.
Op deze dag waren er meer stichtingen aanwezig die de belangen behartigen van geadopteerden, waaronder UAI (voor geadopteerden internationaal), stichting Plan Angel (Colombia) en stichting Shapla (Bangladesh). Het algemeen overleg stond vooral in het teken van bezinning op interlandelijke adoptie en de toekomst van interlandelijke adoptie. Minister Dekker heeft voornemens om FIOM een subsidie te geven voor het geven van voorlichting aan en het beantwoorden van vragen van geadopteerden en hun adoptieouders (helpdesk functie). Hij hoopt hiermee de geadopteerden en de adoptieouders een handreiking te kunnen bieden in de beantwoording van de vragen die bij hen leven bij het onderzoeken van hun afstamming en adoptieprocedure. Daar nemen wij geen genoegen mee want hoe zit het dan met de volwassen geadopteerden die willen zoeken naar hun roots? Juist daar gaat het ons vooral om. Een helpdeskfunctie heeft niet zoveel meerwaarde. Zoeken naar iemands biologische familie werkt niet vanachter een bureau, het houdt veel meer in dan een paar mailtjes sturen naar contactpersonen in het buitenland. Op de website van het FIOM leert men zelfs dat zij in bepaalde landen helemaal niet zoeken. Voor zoektochten Indonesië verwijzen zij naar stichting Mijn Roots, dus waarom krijgt die stichting dan geen subsidie? Of waarom niet een financiële tegemoetkoming voor die geadopteerden die een zoektocht willen laten voeren? Naar deze opties wordt echter niet geluisterd.
Met stichting Shapla, Plan Angel en UAI heb ik nog even om tafel gezeten en ieders belangen over en weer aangehoord. We hebben allemaal een gemeenschappelijk belang. Ook deze stichtingen faciliteren zoektochten voor volwassen geadopteerden uit het land van herkomst. Onlangs zijn de misstanden in Sri Lanka, Bangladesh en Colombia belicht in verschillende media. Het wordt tijd om de handen ineen te slaan.
Het was een interessante dag met uiteraard ook nog een glimlach.
Het volledige debat, dat dus meer gaat over interlandelijke adoptie, is hier terug te zien:
Tweede Kamer, Debat adoptie - opname
Tweede Kamer, Debat adoptie - verslag
Liever nog het filmpje zien waar het echt om draait? Bekijk hier de OJAU's Juri-vlog, over een financiële tegemoetkoming voor volwassen geadopteerden uit Indonesië en de reden waarom dat gerechtvaardigd zou zijn: https://youtu.be/GyTGO6NucSg
Centrale autoriteit Internationale Kinderaangelegenheden
Ministerie van Justitie en Veiligheid, 17 november 2017
Namens stichting Mijn Roots heb ik een gesprek gevoerd op het ministerie van Justitie en Veiligheid om te praten over de mogelijkheden voor:
1. Subsidie voor de stichting om zoektochten te kunnen uitvoeren, of;
2. Een financiële tegemoetkoming voor geadopteerden uit Indonesië die willen zoeken naar hun roots, maar daarbij problemen ondervinden als gevolg van ongeoorloofde praktijken die zich hebben afgespeeld tussen 1973 en 1983, en waar de Nederlandse overheid van af wist.
Het gesprek had wel een informele insteek. Het ministerie houdt zich steeds meer bezig met het onderwerp interlandelijke adoptie, omdat de vraag omtrent het zoeken naar de roots de laatste tijd flink is toegenomen. Het ministerie heeft echter bepaalde ideeën waarvan wij niet zeker weten of die nu wel de juiste zijn voor wat betreft de groep die uit Indonesië zijn gekomen. Het zijn overigens nog slechts ideeën: zoals de mogelijkheid van het creëren van een organisatie die zich met roots vraagstukken gaat bezighouden. Maar waarom? Het FIOM is er al, en tevens verwijst deze organisatie op hun website juist naar stichting Mijn Roots voor zoektochten in Indonesië. Stichting Mijn Roots heeft al zoektochten met succes kunnen afsluiten, terwijl het FIOM dat eerder in dezelfde dossiers niet is gelukt. Door de kennis en werkwijze van deze stichting, komt er veel meer informatie boven water. Ook zijn er andere stichtingen die zich bezig houden met rootsvragen en zoekacties en bij hen is net zo goed alle kennis te vinden voor die landen waar zij zich mee bezig houden. Deze stichtingen hebben alles al opgericht en de kennis in pacht, en zij zitten dicht bij het vuur in het land waarin gezocht moet worden. Dat geldt dus ook voor stichting Mijn Roots. Hopelijk zal deze stelling en onderbouwing worden meegenomen in al die overwegingen die nog gemaakt zullen worden.
Er is sprake van urgentie, want hoe langer het duurt voordat iemand kan zoeken, hoe groter het risico dat er niets meer is terug te vinden. Wat dus zou helpen, is een financiële tegemoetkoming voor die geadopteerden die willen zoeken, of al zoeken en flink wat geld moeten neertellen voor o.a. DNA testen omdat die onontbeerlijk zijn in het zoekproces. Stichting Mijn Roots zoekt in Indonesië in alle uithoeken, schakelt daarvoor mensen en media in, begeven zich soms in gevaarlijke situaties vanwege criminele partijen die niet willen dat de stichting gaat wroeten in het verleden, en waar dus eigenlijk ook ondersteuning en begeleiding bij gebaat is, en ga zo maar door. En waarom? Omdat ieder persoon recht heeft om te weten van wie hij of zij afstamt. Dat staat nu in artikel 7 van het Kinderrechtenverdrag.
Gelegaliseerde kinderhandel
De Nederlandse Staat had voortvarender moeten handelen en daar waar het dat niet kon, een belangenafweging maken om de mogelijkheid van interlandelijke adoptie al dan niet (tijdelijk) te bevriezen, totdat duidelijk zou zijn waar gelegaliseerde kinderhandel kon worden aangepakt. Er was helemaal geen wetgeving voor interlandelijke adopties, tot 1989. Slechts enkele richtlijnen maar gebaseerd op de adoptiewet 1956. Hoe dan ook, ook al was er geen wet, dat wil niet zeggen dat het goed was wat er allemaal gebeurde. Natuurlijk is niet te zeggen dat met aanwezigheid van een wet ineens alles goed gaat, maar dan is er tenminste íets. Helaas, dat kan het allemaal niet meer worden teruggedraaid maar op z’n minst kan er gedacht worden aan erkenning en een vorm van rechtsherstel.
Op 18 januari 2018 heeft de Tweede Kamer een algemeen overleg en zal o.a. dit verzoek worden besproken. De minister moet er natuurlijk ook wat over vinden. Ik zal daar namens stichting Mijn Roots aanwezig zijn. Het voornemen is er om daarna weer met elkaar in overleg te treden. Het zal nog een weg te gaan zijn maar in ieder geval zijn wij serieus gehoord.
Tot zover. Wordt vervolgd.